Na de halve marathon van gisteren vandaag opnieuw de route van de 7 kilometer meegepakt. Het Bargerveen was stil en verlaten. Onderstaand gedicht van Peter Veen (november '17) past hier prima bij. Behalve de fietsers kwamen wij wel wat meer tegen. Er werd gewandeld, hardgelopen, gefietst en zelfs met de sledehonden gelopen. Ieder genoot op zijn /haar eigen manier.
Bargerveen
Al uren loop ik door dit lege
land. De lucht is grijs, de
horizon verborgen in een waas
van mist en regen.
Op een verlaten kruising blijf ik staan.
Over de zijweg komt een fietser aangereden.
Ik treuzel bij het zien van ander leven
en steek mijn hand op.
Uit de verte groet hij terug.
Het voelt als troost en ineens
zie ik weer de schoonheid van dit desolaat gebied. Ik loop door tevreden met mijn lot.
Ook de fietser vervolgt doel gericht zijn weg.
Reactie plaatsen
Reacties